Diagnostyka metodą Prechtla polega na obserwacji wzorców motoryki spontanicznej, tzw. General Movements (GM’s). Występują one u płodu od 8-9 tygodnia życia płodowego i utrzymują się u dziecka przez pierwsze 3 miesiące życia. Jeśli u noworodka lub niemowlęcia wystąpiły uszkodzenia układu nerwowego jakość tych wzorców ulega zmianie.

Prawidłowe globalne wzorce ruchu (GMsN) – są to duże, obszerne ruchy obejmujące całe ciało. Obserwujemy kompleksowe sekwencje ruchowe kończyn dolnych, górnych, tułowia i szyi. Wyróżniamy globalne wzorce ruchu w postaci Writhing Movements (WMs) oraz Fidgety Movements (FMs), które występują w danym okresie rozwojowym.

Diagnostyka metodą Prechtla pozwala bardzo wcześnie stwierdzić lekkie odchylenia od prawidłowych wzorców ruchowych, które mogą prowadzić do deficytów motorycznych. Dzięki wczesnemu rozpoznaniu, dziecko można poddać szybkiej terapii w okresie, gdy jest ona najskuteczniejsza ze względu na ogromną plastyczność centralnego układu nerwowego.

Metoda Prechtla jest metodą nieinwazyjną, bezbolesną, niewymagającą znieczulenia. Diagnostyka opiera się na obserwacji dziecka w stanie czuwania z wykorzystaniem techniki wideo.